تنها به این بهانه که تقدیر زندگی ست

چون سیب نارسیده خودش را به ساقه ای

سنجاق کرده است و به زنجیر زندگی ست

از پشت میله های قفس خیره می شود

این من به آن منی که خودش گیر زندگی ست

در کوچه های شهر غریبانه می برد

تابوت چشم هاش که تصویر زندگی ست

هر شب قدم زنان ز خودش دور می شود

این سایه ی شکسته که درگیر زندگی ست